Schroten
De eerste handeling die verricht moet worden is het malen of pletten van het mout. Brouwers noemen dit het schroten van het mout. Het kaf komt nu los van de gerst. Schroten dient zorgvuldig en oordeelkundig uitgevoerd te worden. Het kaf (de buitenkant van de moutkorrel) dient zo heel mogelijk te blijven terwijl het meellichaam (de inhoud van de moutkorrel) zo fijn mogelijk gemaakt moet worden.
Het kaf dient later in het brouwproces als filtermateriaal bij het scheiden van het wort en de bostel. Het filteren verloopt moeizaam als het mout te fijn geschroot is. Uit het kaf extraheren tijdens het maischen en filteren kleur-, looi- en bitterstoffen die het wort donkerder doen kleuren en het een onaangename wrange en samentrekkende smaak geven. Deze ongewenste extractie is groter naar mate het kaf fijner verkleind is.
De inhoud van de moutkorrel, het zogenaamde meellichaam, moet daarentegen zo fijn mogelijk worden gemaakt (voor een hoger rendement). In het meellichaam is het zetmeel opgeslagen dat door het maischproces onder invloed van enzymen afgebroken wordt tot suikers.
Voor een beter schrootresultaat kun je het mout kort voor het schroten vochtig maken met een heel klein beetje water. Het kaf wordt daar wat taaier door waardoor deze minder snel in kleine stukjes breekt. Het schroten gaat hierdoor wel een stuk moeizamer.
Opmerking: Het schroten dient zo kort mogelijk vóór het brouwen te gebeuren. Eens geschroot treedt in het gerstemout snel verzuring op omdat het in deze toestand vlugger vocht opslorpt.